سمیرم در تاریخ
سابقه تاريخي سمیرم به ۷۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح باز مي گردد و در منطقه "كمه" آثار سكونت پارس و در شهر سميرم شواهدي از وضعيت مدني اين شهر در دوره هخامنشينيان بدست آمده است كه همگي نشان از پيشينيه باستاني و تاريخي اين شهرستان مي دهد.
در نزديكي درياچه و سد حنا در شرق سميرم قلعه سنگي معروف به "قلعه مختار" يا "دژ بهمن" از آثار دوره ساسانيان وجود دارد که در آن يك آتشدان متعلق به اين دوران در به دست آمده است.
پنج عدد ميل سنگي در اطراف شهر سميرم وجود دارد كه مربوط به آتشكده هاي ساسانيان بوده و نشان مي دهد كه سميرم در زمان ساسانيان نيز در حد يك شهر بزرگ وسعت و جمعيت داشته است.
پس از دوره ساسانيان تا چندين قرن از وضعيت و تاريخ سميرم آثار و اسنادي در دست نيست اما آنچه از گزارش هاي تاريخي بر مي آيد در دوره ديلميان، سميرم داراي دژي محكم و استوار بوده است.
اين منطقه در دوره سلجوقيــان نيز شهري نسبتا بزرگ بوده و قلعه اي استوار داشته است، و مهريه "گوهر خاتون"، همسر "محمدبن ملك شاه سلجوقي" بوده است.
از طرفي وزير "سلطان محمود سلجوقي" نيز فردي از اهالي سميرم به نام "كمال الدين علي سميرم" بوده است به همين دليل اين شهر در دوره سلجوقيان مورد توجه قرار گرفته و آباد شده.
سميرم در دوره سلجوقيان نقش مهمي در اركان مديريتي اين سلسله ايفا كرده است چنانچه غير از كمال الدين علي، وزيران حكومتي ديگري نيز در اين دوره از اين شهر بوده اند
براي روغن گيري در سميرم تاسيس شد كه در آنها روغن برزك جهت سوخت چراغ هاي دربار به پايتخت فرستاده مي شد.
سميرم در دوره صفويه و پس از آنكه پايتخت از قزوين به اصفهان انتقال يافت، دوره ديگري را تجربه كرد زيرا به شهر اصفهان نزديك بود و آب و هواي معتدلش مورد پسند پادشاهان آن عصر بود.
سميرم از جايگاه ويژه اي در كشاورزي برخوردار است و اين منطقه حدود ۱۲ درصد اراضي و ۵۲ درصد كشاورزي اين استان را به خود اختصاص داده به همين دليل اساس اقتصاد سميرم بر پايه كشاورزي است. مهمترين محصول كشاورزي اين منطقه "سيب درختي" است و محصولات ديگري همچون گردو، بادام، يونجه، چغندرقند، گندم، جو و حبوبات در اين منطقه توليد مي شود.
آب كشــاورزي اين منـاطق از رودخـانه ها و چشمه سارهاي اطراف و قنات هاي منطقه تامين مي شود و سالانه ۷۲ تن عسل طبيعي در دامنه هاي زاگرس و دنا و ديگر نقاط اين شهرستان توليد مي شود.
از مهمترین آثار تاریخی سمیرم می توان به قلعه مختارخان (يا دژبهمن قلعه سنگي)، ميل هاي سنگي اطراف شهر سميرم، تپه هاي تاريخي(تل وزيري و تل شاهي)در شهر کمه، قبرستان و سنگ قبرهايي از اوايل عهد اسلام و دو ميل سنگي در تنگه جلو (تنگ شهيد )، تل اژدردر روستاي پادناي اوليا، مسجد جامع قلعه، کتيبه هاي ناخوانا در( غار اشکفت دراز )، امامزاده سلطان ابراهيم، حمام و مسجد خانعلي در سميرم، قلعه مهد علي جنگي و ده‌ها قلعه ديگر و همچنین از مفاخر و مشاهیر سمیرم اشاره کرد.